Magisa
Sa aking pagiisa
tanging lapis at papel angaking kasama
inililibang ang sarili
kinikilatis ang bawat letra
itinutugma ang bawat salita
upang ang oras
ay lumipas nang mas mabilis pa
tatakas, pansamantala
sa tunay na mundo
iiwanan ang kalungkutan
iiiyak sa kawalan
habang pinapanood
ang masasayang alaala
kasama sila.
-This poem was made when I got stuck on my job in the midst of pendemic. Getting sick and far from family, I thought it was the end of the world for me.
Comments
Post a Comment