Magisa


Sa aking pagiisa 

tanging lapis at papel angaking kasama

inililibang ang sarili 

kinikilatis ang bawat letra

itinutugma ang bawat salita

upang ang oras 

ay lumipas nang mas mabilis pa

tatakas, pansamantala

sa tunay na mundo

iiwanan ang kalungkutan

iiiyak sa kawalan

habang pinapanood 

ang masasayang alaala

kasama sila.


-This poem was made when I got stuck on my job in the midst of pendemic. Getting sick and far from family, I thought it was the end of the world for me.

Comments

Popular posts from this blog

Sa Babaeng Itinakda ng Diyos Para sa Akin

Doing the Work but Not Getting Payed or Any Credit

This is Where Our Journey Begins