Basa
sa pangungulila
gusto kong umiyak
ngunit sa aking mga mata
ay wala ng luha ang papatak
minsan kong inakala
na ako ay malakas
malapusong bato; walang kahit anong sakit ang madarama ngunit hindi
salong salo ko ang akong pagkaisa
iniisip
na sa aking pagkahimbing
ay kasama ko sila
sa basang unan.
-This poem was made when I got stuck on my job in the midst of pendemic. Getting sick and far from family, I thought it was the end of the world for me.
Comments
Post a Comment