Basa


sa pangungulila

gusto kong umiyak

ngunit sa aking mga mata

ay wala ng luha ang papatak

minsan kong inakala

na ako ay malakas

malapusong bato; walang kahit anong sakit ang madarama ngunit hindi

salong salo ko ang akong pagkaisa

iniisip

na sa aking pagkahimbing 

ay kasama ko sila

sa basang unan.



-This poem was made when I got stuck on my job in the midst of pendemic. Getting sick and far from family, I thought it was the end of the world for me.

Comments

Popular posts from this blog

Sa Babaeng Itinakda ng Diyos Para sa Akin

Doing the Work but Not Getting Payed or Any Credit

This is Where Our Journey Begins