Basa


sa pangungulila

gusto kong umiyak

ngunit sa aking mga mata

ay wala ng luha ang papatak

minsan kong inakala

na ako ay malakas

malapusong bato; walang kahit anong sakit ang madarama ngunit hindi

salong salo ko ang akong pagkaisa

iniisip

na sa aking pagkahimbing 

ay kasama ko sila

sa basang unan.



-This poem was made when I got stuck on my job in the midst of pendemic. Getting sick and far from family, I thought it was the end of the world for me.

Comments

Popular posts from this blog

Sa Babaeng Itinakda ng Diyos Para sa Akin

I am

Uuwi ka pa rin nang magisa.