TRP 157 Koppals
kasabay
ng paglubog ng araw
at pagsakop ng dilim sa kalangitan
ay ang pagsasamahan
na hindi mapapantayan
tandang tanda kopa
ang bawat biyahe na kasama ko sila
sobrang sarap pagmasdan
kung gano kasaya ang bawat isa
mata sa mata
walang halong pagkurap
ngunit bigla kong naalala
bilang nalang pala
ang mga segundo na pwedeng makasama kopa sila
iba iba na ang biyahe ng bawat isa
may magaaral ng arkitekto, may magpipiloto
may mananatili sa dalubhasang politekniko
pero isa lang ang sigurado
na sa paglubog ng araw
ay lilitaw ang buwan
sa gasolina'y magaambagan
aarangkada muli
ang paborito kong sasakyan.
Comments
Post a Comment