Ang Labing Dalawang Minutong Kausap Kita

-


Una


Ang kumustahan

ang mga nakauwi ka na ba?

kumain ka na ba?

anong oras na

huwag ka nang lumabas baka mapaano ka pa.


Ikalawa


ang tugon

ang iyong pagtanggi at iyong pagsangayon

sa bawat biro

na tuwang tuwa ka naman

kahit gaano pa kababaw ang mga ito.


Ikatlo


ang pagtatagpo

ng mga buhol na sinulid

ng pagiisip mo at pagiisip ko

dito ka nagsisimulang magkuwento.


Ika apat


ang pakikinig

ng buod

kung gaano kaganda at kapait

ang buo mong maghapon

hindi mo kailangan ng anumang kumento

tanging makikinig lamang ang nais mo.


Ika lima


ang salitan ng hello

dahil parehas na malabo ang linya

ng ating mga telepono

"sandali" "aayusin ko lang saglit"

"ayan okay na" "nasa labas ako para malinaw kong marinig"


Ika anim


ang konsyerto

ang biglaan mong pagawit

minsa'y nasa tono minsan ay wala

kadalasa'y hindi rin mahulaan ang genre ng iyong kinakanta

tanging mga tinig mo lamang

walang ibang halong musika.


Ika pito


ang patay na oras

tila ba ni wala sa atin 

ang gustog magsalita,

labi'y saglit na nagpahinga

mamaya't sabay pang iintro ng bagong istorya 

hindi magkasundo kung sino ang magsasalita


Ika walo


ang mga bulalakaw

ng mga katanungan

na bigla na lamang bumabagsak sa aking isipan

"anong ulam nyo kanina?"


Ika siyam


ang malanobela mong sagot

ang halos hindi matapos mong mga kuwento

ulam lang ang tinanong ko

pero umabot pa tayo sa pista na napuntahan mo

"ang duga mo" "bakit ko ba nababanggit sa'yo ang mga 'to" 


Ika sampu

ang paggoodbye

kahit dalawang minuto pa bago maputol ang ating mga linya

sumasagi sa isip kung ang tawag ay masusundan pa.

kung may makustahan pa

kung may salitan pa ng hello

kung mayroon pang konsyerto

kung may babagsak pang mga bulalakaw.

 

At sa Ika labing isang minuto

bilang na segundo na lamang ang natitira

ang tawag ay matatapos na

nagninipis na ang mga salita

ang koneksyo'y mapapatid na


At sa Ikalabing dalawang minutong kausap kita

putol na ang linya

tapos na ang tawag

telepono'y tahimik na


naiisip pa rin kita.



Ang Labing Dalawang MInutong Kausap Kita

    -in a phone call in which limited only to twelve minutes, souls are getting closer even the calls hangs up. Two person living the moment talking to each other on a span of 12mns. call. 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Sa Babaeng Itinakda ng Diyos Para sa Akin

-
Image
Sa babeng aking mamahalin,                           Kasalukuyan kong inihahanda at ipinagbubuti aking sarili. Kaya naman huwag kang magalala kung marunong ba akong maglaba o magkula ng damit.Kailanman ay hindi ko pagsasamain ang dekolor at ang mga puti. Magaling din akong magsukat ng sinaing o magsangag ng hindi naubos na kanin. Kung nais mo naman ng masarsang ulam, kaya kitang ipaghain ng adobo basta't habaan mo lamang ang iyong pasensya dahil sa youtube lamang ako natuto.                         Hindi ko alam kung kailan ka darating o makikilala subalit kung ito nga'y plano Niya, alam kong ito'y sa tamang oras at panahon. Sana lamang rin ay tama ang outfit ko at hindi ako mukhang dugyutin sa oras na iyon. Wala naman akong inaasahang lugar. Hindi ka rin naman siguro galing sa ibang planeta kaya't sa mundong ibabaw parin tayo ...
Read more

Doing the Work but Not Getting Payed or Any Credit

-
Image
I am a private school teacher of a quite small institution. And you maybe  guessing it right away, we're quite understaff. And because we lack people to work on a project, as a teacher we are asked to lend some help for some.  As an ICT Teacher, I've been marked as part of called Research and Development Team, but basically it's just a team for marketing and promoting the school. Letting the school be known to others. It's quite a lot of task because the first projects are to create some brochures templates, tarpaulins, video plus a deadline not a strict one but of course put some pressure on the back.   And then questions came to my mind. Will I still do this work if I am not getting paid or won't get any credit from my works? Why does it feels like it is embarrassing to accept this job? Like "Pinapagod mo lamang sarili mo hindi ka naman bayad dyan. G na G ka pa." Why do I think that other people would look at me like, "Why are you so cra...
Read more

This is Where Our Journey Begins

-
Image
                 Months ago, I've decided  to write my own book. Then life came. It wasn't kind. There are so much resistance contrast to that dream. I wasn't good at English, my grammar sucks, words were redundant, or you might even encounter wrong spellings of words from my blog posts. (I would love if you'd correct me.) But damn it, I am commited. This might take some time, this might take a lot of work but the weight of my dreams is greater than the hardships I might encounter. It's been decided, I will go through an endless refinement and continous improvement. I will overcome my untrue limitations.                   In order to write this dream book of mine, I had to take it step by step, little by little.                  Back then, I used to journal my memorable days on a worned out pocket notebook that I've bought on a s...
Read more